Traditiegetrouw

Na een slow start voor Matai en Sona maken we ons op voor een wandelingetje richting de midgetgolf baan. Het is inmiddels een traditie geworden om waar mogelijk te midgetgolfen. Boven op een berg in Albanië of nu in een dal in Kirchberg: als het kan, dan doen we het. Ditmaal hebben we gepolijste betonnen banen en dat maakt het spel een stuk lastiger dan op een gebruikelijke baan. Na 17 holes zijn we eigenlijk ook wel blij dat de 18e baan het einde markeert van het spel. Gelukkig hebben we het zo goed als droog gehouden en dat met de voorspelling van veel regen.

Na afloop vleien we neer op een terrasje en daarna gaan we op souvenir jacht. Die koelkast magneet is ook een traditie geworden, waar het niet dat we die de vorige avond al gescoord hebben (je kan hem maar alvast binnen hebben). 

Een korte stop in het appartement en dan eten we bij de Chinees die na een week dicht te zijn geweest eindelijk weer geopend is. Matai kan niet wachten om daar te gaan eten. Er is behoefte aan rijst en pittig eten. Het restaurant ligt aan het plein waar deze avond ook een blaasorkest speelt, dus als we klaar zijn met het eten speelt de muziek net. Joel en ik luisteren een aantal nummers en dan gaan we richting het appartement. Er wordt nog snel gezocht naar steentjes door Sona en Matai in de rivier (!) en ook zij komen vlak na ons thuis. 

We pakken alvast de meeste spullen in, omdat we morgen het eerste deel van onze terugreis zullen afleggen.